Szef odwoła zwolnienie z obowiązków, by dać urlop

Zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy z art. 362 kodeksu pracy nie jest czynnością prawną (oświadczeniem woli) w rozumieniu art. 61 § 1 kodeksu cywilnego i jest realizowane w ramach uprawnień kierowniczych pracodawcy (art. 22 § 1 k.p.). W konsekwencji pracodawca ma prawo wtórnie zobowiązać pracownika do świadczenia pracy (zgoda zatrudnionego nie jest wymagana), mimo że wcześniej został on z tego obowiązku zwolniony, a także udzielić mu urlopu wypoczynkowego na podstawie art. 1671 k.p. Elżbieta Smirnow

Tak orzekł Sąd Najwyższy w postanowieniu z 19 marca 2019 r. (III PK 96/18).

Oś sporu w sprawie dotyczyła możliwości nałożenia na pracownika obowiązku wykorzystania urlopu w okresie wypowiedzenia, gdy uprzednio pracodawca zwolnił go w trybie art. 362 k.p. z obowiązku świadczenia pracy do zakończenia okresu wypowiedzenia.

Sąd Najwyższy pochylił się nad znaczeniem prawnym oświadczenia z art. 362 k.p. o zwolnieniu z obowiązku świadczenia pracy. Sąd I instancji traktował je jako polecenie pracodawcy wydane w ramach uprawnień kierowniczych (do tego zdania przychylał się też skarżący), a sąd II instancji nadał mu status jednostronnego oświadczenia woli o charakterze kształtującym. Ta rozbieżność bezpośrednio oddziaływała na wynik sprawy.

Zgodnie z SN rozważania należy rozpocząć od wskazania, że odesłanie zawarte w art. 300 k.p. zawiera złożony „filtr". Rozwiązania przewidziane w k.c. można transponować na grunt prawa pracy pod warunkiem, że dana kwestia nie jest uregulowana. Dodatkowo zapożyczenie to odbywa się...